३० सप्टेंबर
प्रपंचात असावी खबरदारी । मन लावावे रामावरी ॥
सर्वांचें राखावें समाधान । पण रामाकडे लावावें मन ॥ रामाला स्मरून वागावे जगांत आपण । तेथें पश्चात्तापाला नाहीं कारण॥ म्हणून कृतीस असावा साक्षी भगवंत । हा जाणावा खरा परमार्थ ॥ व्यवहार करावा व्यवहारज्ञानानें । परमार्थ करावा गुरुआज्ञेनें ॥ कलि अत्यंत माजला । गलबला चोहोंकडून जरी झाला । चित्त ठेवावें रामावर स्थिर । कार्य घडतें बरोबर ॥ स्वस्थ बसावें एके ठिकाणीं। राम आणत जावा मनीं । प्रयत्नांतीं परमात्मा । ही खूण घालावी चित्ता । व्यवहारीं ठेवावी दक्षता । मागील झालें तें होऊन गेले । पुढील होणार तें होऊं द्यावें भलें । त्याचा न करावा विचार । आज चित्तीं स्मरावा रघुवीर ॥ आंतबट्ट्याचा नाहीं व्यापार । ज्यानें घरीं आणला रघुवीर ॥ नुसत्या प्रयत्नानें जग सुखी होतें । तर दु:खाचें वारें न भरतें ॥ म्हणून परमात्मा आणि प्रयत्न । यांची घालावी सांगड। म्हणजे मनीं न वाटे अवघड ॥ जेथें वाटतें हित । तेथें गुंतत असतें चित्त । चित्त गुंतवावें भगवंतापाशीं। देह ठेवावा व्यवहाराशीं । चित्तीं ठेवावी एक मात । कधीं न सुटावा भगवंत ॥ राम माझा धनी । तोच माझा रक्षिता जनीं । हें आणून चित्तीं । विषयाची योग्यतेनें कराची संगति ॥
देह करावा रामार्पण । मुखीं घ्यावें नामस्मरण ॥ संताची संगति । रामावर प्रीति । तोच होईल धन्य जगतीं । व्यवहार सांभाळून । करावा परमार्थ जतन ॥ राम ठेवावा हृदयांत । जपून असावें व्यवहारांत ॥ रामाचें चिंतन, नामाचें अनुसंधान । वृत्ति भगवत्परायण, साधुसंतास मान । आल्या अतिथा अन्नदान। भगवंताला भिऊन वागणें जाण । याविण परमार्थ नाहीं आन ॥ प्रपंचांत असावी खबरदारी । मन लावावें रामावरी । त्याचा राम होईल दाता । न करावी कशाचीहि चिंता ॥ करवंटीचें कारण । खोबरें राहावें सुखरूप जाण । तैसे आपले देहाचे संबंध ठेवून । चित्तीं असावा रघुनंदन ॥ परमार्थ करावा जतन । मन करून रामाला अर्पण ॥ प्रपंचीं असावें सावध । कर्तव्यीं असावें दक्ष । तरी न सोडावा रामाचा पक्ष ॥ प्रयत्नांतीं परमेश्वर हे सज्जनांचे बोल । मनीं ठसवावे खोल॥ पण आरंभीं स्मरला राम । त्यालाच प्रयत्नांतीं राम । हा ठेवावा विश्वास । सुखें साधावे संसारास ॥ कर्तव्यांत भगवंताचें स्मरण । हेंच समाधान मिळण्याचें साधन ॥ प्रयत्न करावा मनापासून। फळाची अपेक्षा न ठेवून ॥ कर्तव्यात असावें तत्पर । नि:स्वार्थबुद्धि त्याचे बरोबर ॥ जोंवर देहाची आठवण । तोंवर व्यवहार करणें जतन । म्हणून प्रयत्न करावा कर्तव्य जाणून । यश देणें न देणें भगवंताचे अधीन ॥
